ماموریت های دریایی جک کوستو که با نام کانشلف شناخته می شوند شروع کننده دوره جدیدی از ایستگاه های دریایی بودند، امروزه فقط یکی از آن ها با نام Aquarius Reef باقی مانده است که در فلوریدا آمریکا نگهداری می شود.
زمانی که صحبت از تاریخ غواصی می شود کمتر کسانی هستند که مانند جک کوستو شناخته شده باشند. او بیشتر به خاطر پایه گذاری Aqua-lung و شروع نسلی نو از غواصی تفریحی شهرت دارد. در دهه 60 میلادی کوستو و تیمش کار ساخت و ساز سه عدد ایستگاه دریایی Continental shelf را به پایان رساندند که این ایستگاه ها به نام های کانشلف Conshelf 1،2 و 3 معروف می باشند، هدف اولیه ساخت این ایستگاه ها پیدا کردن راهی جهت استفاده از ایستگاه های دریایی به عنوان مقر بهره برداری از معادن و عملیات کندن چاه در آینده بود و به همین خاطر این پروژه ها به شدت توسط صنایع پتروشیمی فرانسه پشتیبانی می شدند. این سه ایستگاه در اصل قسمتی از یک پروژه 5 ایستگاهی بودند که قرار بود در طول یک دهه کامل شوند تا به حداکثر عمق 300 متری برسند، هرچند در طول دهه 60 میلادی کوستو به شدت به حفاظت از محیط زیست علاقه مند شد و به جای جستجو برای مخازن زیر دریا هدف ایستگاه های زیردریایی را تغییر داد و در نتیجه سه ایستگاه بیشتر ساخته نشد و به حداکثر عمق 100 متری رسید.
کانشلف اول (conshelf 1) در سال 1962 در عمق 10 متری آب در سواحل مارسی در کشور فرانسه ساخته شد و نام دیگر آن Diognes (فیلسوف بزرگ یونانی) بود که دارای یک سیلندر عایق آب به طول 5 متر و قطر 2.5 متر بود. در همین سال بود که آلبرت فالکو و کلاود وزلی رکورد گذراندن یک هفته در زیر آب دریا را از خود بر جای گذاشتند و در این مدت تحقیقات خوبی را در مورد زندگی زیر آب در اطراف ایستگاه خود به انجام رساندند، هر روز این دو نفر حداقل 5 ساعت را صرف گشتن بیرون از ایستگاه دریایی می کردند و حتی زمانی را به کشت کردن مزرعه دریایی اختصاص می دادند. در میان این سعی و تلاش این دو فرد باید هرروز آزمایشات پزشکی انجام می دادند که این آزمایشات تاثیرات فیزیولوژیکی زندگی زیر آب بر روی بدن انسان را مورد بررسی قرار می دادند. با اینکه ایستگاه کانشلف یک ایستگاه کوچک بود اما از نظر تجهیزات، وسایل راحتی مانند رادیو، تلوزیون، کتابخانه و تخت خواب را در خود جای داده بود. در پایان ماموریت در بدن فیل و وزلی هیچ کدام اثری از هرگونه بیماری که مربوط به سپری کردن یک هفته زیر آب باشد وجود نداشت. و اولین ماموریت این پروژه کاملا موفقیت آمیز بود. پس از آن تیم کوستو با انگیزه، عملیات دوم خود را آغاز کردند.
کانشلف دوم در سودان، دریای سرخ قرار داشت و نسبت به مدل قبلی خود بسیار پیشرفته تر بود. یک ایستگاه به شکل ستاره دریایی که علاوه بر اینکه تا عمق 10 متری پایین می رفت، یک اتاقک اضافه داشت که این اتاقک در عمق 33 متری زیر آب قرار می گرفت و دو نفر، دریانوردان اصلی تیم در این اتاقک قرار می گرفتند و این بار در قسمت اصلی ایستگاه پنج نفر به مدت 30 روز سکونت می کردند و دو نفری که در اتاقک پایینی قرار داشتند به مدت یک هفته در آنجا حضور داشتند. در طول این ماموریت آن ها اولین افرادی بودند که مخلوط هلیوم و اکسیژن را تنفس می کردند تا دچار مشکل بی حالی و گرفتگی ناشی از نیتروژن در عمق نشوند. این تیم از سطح آب پشتیبانی شده و اکسیژن مورد نیاز آن ها و آب و غذا و برقشان از سطح آب تغذیه می شد. آزمایشاتی که در ماموریت کانشلف دوم انجام پذیرفت تاثیر بسزایی در درک تاثیرات فیزیولوژیکی غواصی و فشار داشت و در یک مستند با نام "زندگی بدون خورشید" ضبط شد که این مستند در سال 1964 برنده جایزه سینمایی اسکار شد. این مستند ماجراجویی های دریانوردان گروه را توصیف می کند و بعد از آن انگیزه و علاقه زیادی را در حفاظت از محیط زیست دریایی و همچنین در زمینه غواصی تفریحی ایجاد نمود.
شاید بتوان گفت سومین ماموریت گروه که آخرین ماموریت آن ها نیز بود جاه طلبانه ترین آن ها بود و در آن 6 نفر دریانورد به یک اتاقک در عمق 100 متری دریا فرستاده شدند کانشلف سوم در دریای مدیترانه و بین کشور موناکو و شهر نیس فرانسه قرار گرفته بود و دریانوردان سه هفته در آنجا مشغول انجام عملیات صنعتی شدند. با اینکه تصور می شد این عملیات هم مانند ماموریت های قبلی موفقیت آمیز باشد این عملیات پایان سری پروژه های کانشلف و ماجراجویی کوستو بود و با این که این ماموریت ها اثبات کردند که انسان این قابلیت را دارد که زیر آب زنده بماند و حتی در آنجا کار کند، پیشرفت های تکنولوژی امروزه باعث شده است که بیشتر عملیات صنعتی در زیر آب ها توسط روبات ها و دستگاه های پیشرفته انجام پذیرند و نه انسان ها.
نوه جک کوستو در یک مراسم به افتخار پدربزرگش یک تیم را به ماموریت 31 روزه زیر آب روانه کرد و در این ماموریت نتایج علمی زیادی به دست آمد. این ماموریت فابیان کوستو به ‘mission 31’ معروف است و نشان می دهد که از دوران پدربزرگ فابیان چقدر زمان عوض شده است و در این ماموریت به جای انجام دادن عملیات صنعتی، تغییرات آب و هوایی در دریا و آلودگی ها و تاثیرات آن ها در طبیعت زیر آب مورد بررسی قرار گرفت.
تمامی پیشرفت ها و روش هایی که ما امروزه برای درک زندگی زیر آب از آن ها استفاده می کنیم میراث تلاش های بی وقفه جک کوستو و گروهش در دهه 60 میلادی می باشد و به همین علت است که ماموریت های کانشلف باید برای همیشه در یادها بمانند.
